Hartelijk opgroeien

Wie zou jij het liefst in een doosje willen doen? Er altijd van houden, koesteren en voor zorgen? Blij maken, een extraatje geven? Je kinderen, je geliefde, je huisdier, je lieve buurvrouw, een goede collega, je verre-lieve-weg-vriendin misschien? Nou, dat kan! Elke dag natuurlijk, maar helemaal in de Wichteltijd. Een bijzondere traditie uit Scandinavië die in Nederland steeds meer navolging vindt. Waarom? Omdat het hartverwarmend is. En daar houd ik van!

Contact! 

Momenten van verbinding

‘Mam, ik ga knutselen, ik heb nog geen trek in een ontbijt’

Mijn jongste dochter van elf staat met ongekamde haren naast mijn bureau, het is de eerste dag van de herfstvakantie. De zon schijnt op haar gezicht. Ik kijk haar wat langer aan, wat is ze mooi, denk ik. Dan wil ze zich omdraaien en weglopen en ik zeg: wacht even, ik wil echt dat je ontbijt, dat is belangrijk. ‘Ja maar ik ga wel eten als ik mijn maag hoor knorren.’ 

‘Dan is het eigenlijk al te laat lieverd, eet nu maar gewoon, dat is beter…’ 

Ze blijft volhouden. Ik snap het niet, normaal vliegt ze op lekkers af en al helemaal op versgebakken haverpannekoeken. Ik blijf stil, zak in mijn stoel naar achteren en voel iets zonder dat ik er woorden aan kan geven. 

Nee, hij wilde geen hand en schuifelde voor het eerst naar binnen, mijn vrolijke werkkamer in... Met grote ogen keek hij me aan, maar zijn mond bleef dicht. Moeder zat naast hem, zichtbaar opgelaten met de verlegenheid van haar zoontje... Eigenlijk was hij-op dit moment- een echt 'Slakje' , flitste door me heen (stil, verlegen, introvert) dus ik zou goed 'Slak krijgt vleugels' kunnen voorlezen om hem op zijn gemak te stellen... en toch... ik deed niet dat, nee, ik was benieuwd hoe hij 'Vlinder vindt een huis' zou ervaren. Want leek hij niet meer op een 'bange Vlinder' in een nieuwe, grote wereld?  

Jaren geleden hoorde ik het inspirerende verhaal van een remedial teacher in het onderwijs: ze was de zoveelste RT-er van een negenjarige jongen die amper kon lezen. Die elke dag uit de klas werd gehaald voor RT. Die niet meer wilde. Geen vertrouwen meer had. Afgestompt was. Ze pakte het rigoreus anders aan. Ze zei: we gaan niet lezen, we gaan iets doen wat jij leuk vindt! 

Een rups wordt pas een vlinder als hij de tijd krijgt om zich een huisje te bouwen… en daar een tijdje in te verblijven. In alle rust. Stilte. En eenvoud.En laat dat nu iets zijn dat in ons gehaaste, stampvolle leven vaak ver te zoeken is. Hoe kun je dan toch je kind helpen uitgroeien tot een prachtige vlinder?