IMG_8265

Schrijver & Opleider vanuit het hart!


Over de opleidingen die ik geef:

Als schrijver en materialenmaker, is mij jaren geleden gevraagd om ook opleidingen en cursussen te verzorgen over mijn aanpak, insteek en inspiratie. Dat doe ik inmiddels met heel veel plezier sinds 2014 bij het opleidingscentrum Arterre in Nijmegen. Zij verzorgen geacrediteerde opleidingen en cursussen in yoga, meditatie, dans en expressie. Ik geef daar de 4-daagse opleiding: Stress-Reductie & Yoga Nidra Kids & Teens. Daarnaast verzorg ik een dag in de bijscholing 'Hartfocus en Heartfulness' over mijn verhalen en materialen en hoe je die kunt inzetten bij coaching, therapie en yoga. In de agenda vind je de recente data!

Over de schrijver in mij:

Wanneer noem je jezelf 'schrijver of schrijfster?' Ik dacht vroeger vaak dat dit te maken had met publicaties, maar dat is totaal niet waar het om gaat natuurijk. Schrijven is voor mij vooral een 'manier van zijn' waar ik erg van houd, omdat de voorwaarde om het te kunnen, ideeën te krijgen, is rust, stilte, eenvoud. Ik schrijf al mijn hele leven, omdat ik al mijn hele leven -op momenten- de stille mijmermomenten op zoek. Dat ging van nature, als kind al keek ik dromerig voor me uit, fantaserend, tekenend en schrijvend. Mijn 'voorbeelden' in het leven waren altijd schrijfsters: Simone de Beauvoir, Elisabeth Gilbert en Joke Hermsen. 

In 'Stil de Tijd' schrijft filosofe Joke Hermsen hier prachtig over: zij noemt de tijd waarin nieuwe dingen ontstaan de Kairos-tijd, een soort 'tussen-tijd', los van deadlines, plannen en afspraken. Een 'stille tijd', waarin je in een tijdloosheid verkeert.

Een magische tijd vind ik. Dat beschrijft ook Elisabeth Gilbert in 'Big Magic'. Zij maakt er een heerlijk 'spiritueel soepje' van: als je er open voor staat (lees: ontspannen bent) zoekt een idee jou op, jij kunt het aannemen en ermee gaan werken en het op de 'aarde' zetten. Of dit nu wel of niet zo is, ik herken wel het moment van inspiratie. Ik zeg altijd: ik schrijf wel, maar de woorden komen vanzelf. Ik 'bedenk' het niet in eerste instantie. Voor die inspiratie kan ik alleen maar dankbaar zijn en hopen dat het me altijd zal blijven vergezellen in mijn leven! 

Tegerlijkertijd is schrijven ook een ambacht: je moet het leren doen, leren schaven, schrappen. Door mijn studie Geschiedenis- Journalistiek werd ik hierin getraind, en in mijn werk voor Wolters-Noordhoff, kranten en tijdschriften verfijnde ik dat verder. Maar de ideeën om over te schrijven, die vallen me in. Lees maar:

Lieve Woorden Doosje: hoe het ontstond....

"Het was een gure dag in november, de regen striemde tegen de ruiten en ik zat in de kring met mijn kinderen uit de Dolfijnenklas. Opeens begon Joris stilletjes te huilen. Hij dacht dat hij geen vriendjes had. Ontroostbaar was hij. Ik puzzelde op een antwoord, want ik wist dat hij het op school en thuis lastig had. Wat moest ik doen? Ik dacht koortsachtig na. Totdat een van de kinderen de hangende stilte doorbrak en spontaan zei: 'Maar IK ben toch je vriend?! Wij voetballen toch altijd samen?!' Maar Joris hoorde niets, opgeslokt door zijn verdriet. Ook de lieve woorden van een springerig klasgenootje drongen niet tot hem door. En die lieve woorden had hij juist zo nodig! In mijn frustratie vroeg ik Joris: 'Kon je die lieve woorden maar bewaren he?' Hij haalde zijn schouders op...hoe dan, leek hij te zeggen. Opeens kreeg ik een idee: 'Bewaar ze maar in het doosje in je hart'. 

Joris veegde zijn tranen af, keek mee aan. Hij legde zijn hand op zijn hart. Zo was het goed. Verbijsterd door de eenvoud en kracht van het moment, leunde ik achterover. 'Juf hebben wij ook zo'n doosje in ons hart?' 

Ehm ja.. natuurlijk! Dat hebben we allemaal. Mijn klas wilde er meer over weten. Dus zodra het kon, stoof ik met pen en papier naar een stil plekje en begon te schrijven. Het verhaal schreef zichzelf. Ik denk dat ik daar 'schrijver' ben geworden... of opeens wist dat dit mijn manier was om kinderen te troosten, te helpen en plezier te geven.

En dat ben ik blijven doen!

Vlinder & Slak: hoe het ontstond...

Tijdens mijn herstelperiode van mijn burnout, zat ik in mijn kleine serre aan mijn bureau wat te mijmeren, voor me uitkijkend over de weilanden. Ik nam echt even de tijd om gewoon te zijn. En zoals dat gaat bij mij, begin ik dan wat te schetsen met een potlood: wat illustratiefs of meteen in woorden. Ik tekende een soort vlinderachtig vrouwtje, een wolk.. en opeens kwamen er woorden in me op. En er kwam een slak bij, naast de vlinder. MIjn hoofd stroomde vol met zinnen, alsof er een emmertje werd leeggekieperd in mijn brein. Ik luisterde heel stil en schreef zo snel als mijn vingers konden, de woorden op. Geen idee hoeveel tijd het duurde, ik ging er helemaal in op. 

Toen ik het teruglas, ontdekte ik dat het een verhaal was. Een verhaal over mezelf, maar eigenlijk over een universeel thema: het belang van de balans tussen 'naar binnen keren' en bij jezelf tot rust komen en 'naar buiten gaan', de wijde wereld in als een vlinder. Die balans was bij mij erg zoek geraakt en ik struggelde om de verbinding met mezelf te herstellen: te voelen en te voeden wat ik nodig had. Mijn vader zei eens wijs: 'Wendy, dit verhaal had je gewoon nodig om te schrijven...' En dat was het. En het was waar. Dat ik daarmee ook andere mensen, en vooral kinderen, kan inspireren om dat voor zichzelf uit te zoeken en om te leren zien dat ze oké zijn zoals ze zijn (introvert of extrovert, rustig of juist druk enz), vind ik echt een enorm geschenk. Dat het schrijven ook van betekenis kan zijn voor anderen, dat is voor mij als betrokken mens, heel belangrijk. 

Nieuw verhaal

Op dit moment schrijf ik aan een nieuw, langer verhaal, dat ik al jaren bij me draag. Ik kan er nog niets over zeggen, behalve dat ik het zelf heerlijk vind om aan te werken. Ik weet niet eens meer hoe ik het in mijn hoofd kreeg, volgens mij door de associatie met een liedje. Maar dan verklap ik al bijna iets, later meer!

Blogs:

In mijn blogs combineer ik mijn passie voor schrijven, mensen en hun ontwikkeling met mijn persoonlijke leven en ervaringen. Geen fictie, maar meer een soort 'verhalende feiten', dingen die anderen kunnen inspireren om een gelukkig, gezond en verbonden leven te leiden. Ook hier start ik met een plotseling idee en ren dan naar mijn tafel voor een pen en papier, of grabbel mijn notitieboekje uit mijn tas. Soms blijft er een woord een tijdje bij me, dan heb ik geen idee waarom, en na een paar dagen is er opeens een blog erover. Ik zit dan op een ei, zonder dat ik weet wat eruit gaat komen. Heerlijk is dat! 

Ik wens je vooral toe dat je geniet van de verhalen, er misschien iets in herkent, iets mee kunt en de ervaringen deelt met anderen, zodat de wereld een mooiere, fijnere en vooral liefdevollere plek wordt om kind te zijn.

Wendy

 

Lees hier mijn blogs:

Ontdek Wendy's boeken en materialen