Het is zondagavond, de week ligt voor de boeg. Ik lig naast mijn dochtertje van vijf op bed. Ze wil niet voorgelezen worden uit een boek. Nee, ze wil samen met mij in haar Lieve Woorden Doosje ‘lezen’. In dit doosje bewaart ze lieve woorden voor haar, fijne herinneringen en dingen die haar blij maken.. Echt geen boekje? Nee. Lieve woorden dus.
En wat er dan gebeurt...
Ze pakt het doosje, frommelt met de papiertjes en drukt er een in mijn hand. Ik lees het voor. Ze zucht.
Ze frommelt opnieuw in het doosje, haar dikke kleutervingers vouwen behendig een briefje open.
Ik lees voor. Ze komt dichter tegen me aan liggen.
Ze frommelt, ik lees voor, ze legt haar hoofd op mijn schouder.
Ze frommelt, ik lees voor, ze doet haar ogen dicht.
Ik geef haar een kus.
Vraag of er ook nog dingen van dit weekend in haar doosje mogen.
Ze zegt: ‘jaah.. legospelen en samen smarties eten op de bank.’
Ik kijk haar verwonderd aan. Ik denk: en het samen worteltjestaart bakken dan? Mijn idee van ‘quality-time? Ik probeer: ‘weet je wat er in mama’s lieve woorden doosje gaat? Dat we samen worteltjestaart maakten..”. Ze knikt en roept dan uit: ‘heb jij ook een lieve woorden doosje dan?!’
Ik sta op en zeg dat ik inderdaad ook zo’n doosje heb. Dat die in mijn kast staat, dat ze ‘m weleens mag zien. Ze glundert en duikt diep weg onder de dekens. Dan roept ze nog: ‘mama, je bent zo lief! Mag ik ook een foto van jou in mijn doosje? En van papa? En van Bloeme? Beneden pak ik een papiertje en schrijf: samen met jou in je ‘lieve woorden doosje’ lezen maakt mij heel erg blij’. Ik zet 'm op mijn bureau, in het zicht.
De volgende ochtend, een kop koffie erbij en eindelijk even wat tijd, denk ik terug aan wat er de dag ervoor gebeurde en wat -voor mij- de waarde is van het Lieve Woorden Doosje.
Wat echt gelukkig maakt...:
1. Ik heb mijn kind beter leren kennen door dit gesprekje over haar ‘lieve woorden doosje’: dat ze blij wordt van hele kleine, ‘gewone’ dingen.. en dat wat ik bedenk als quality-time (met alle goede bedoelingen) niet ook zo wordt ervaren.... Onwillekeurig moet ik ook terugdenken aan een lezing van opvoedkundige Tischa Neve, die tegen een moeder in het publiek het volgende zei: ‘dus je kind wil graag met jou en zijn trein spelen... En jij vindt dat helemaal niet leuk? Dan kun je twee dingen doen: je kind leren dat hij niet altijd krijgt wat hij wil, of een keertje je eigen afkeer opzij schuiven en meespelen, omdat je kind daar zo gelukkig van wordt...’ Ik vond het toen al een kei van een opmerking, maar nu krijgt het opeens nog meer betekenis.
2. Hierop voortbordurend, realiseer ik me dat we vaak vergeten dat kleine dingen al hele grote cadeaus kunnen zijn EN dat de meest plezierige dingen Gratis zijn…: een aai over de bol, een liedje zingen op de fiets, een zonnestraal op je verregende snoet.
Kinderen weten dit van nature, maar ik vermoed dat wij het ze afleren…door onze focus op materie, op vooruitgang. Maar wat is ‘vooruitgang’? Meer hebben? Of meer verbinding voelen? Dit is een van de belangrijkste redenen waarom ik ’t Lieve Woorden Doosje en Hartenpakket wilde maken voor kinderen: dat ze ontdekken dat ze hun eigen geluk kunnen creëren door zich te verbinden met zichzelf en met de ander.
3. En dat als je dan iets ‘kleins’ geeft als een lief woord, een (zelfgeknutselde) tegoedbon voor een uurtje extra op de computer, of voor samen naar de sterren kijken… dan geef je liefdevolle aandacht waarmee je zegt: ik zie je, ik hoor je, ik begrijp je.., ik weet wat jou blij maakt en dat geef ik je van harte!
4. Tot slot: dat een ‘gewoon’ naar bed-ritueel opeens een heel speciaal momen wordt door lieve woorden-briefjes samen te lezen: mijn dochtertje en ik haalden herinneringen op en voelden de liefde voor elkaar. Mijn dochter ging ook heeeel makkelijk slapen. Geen gedoe, geen vragen...gewoon gaan slapen. En ik realiseer me dat dit een ijzersterk recept is, want je 'vult' het liefdestankje van je kind voor het gaat slapen. Daarmee is de dag ‘af’.
Die zondagavond ga ik dan ook tevreden naar bed, wetende dat mijn dochtertje morgen weer nieuwe lieve woorden in haar ‘lieve woorden doosje’ vindt die haar (en mij!) blij maken.
